Noizbait ere gora begiratu, eta zeruan suzko bola bat edo sugarrezko igitai moduko bat ikusten baldin baduzu, batzuetan kazkabar edo harri erauntsiekin batera, Mari ikusi duzu, Mari jainkosa, Mari Muruko.
Emakume eder baten tankeran ere agertu ohi da, batzuetan goruarekin, bestetzuetan kobazulo atarian ilea orrazten. Eta halaxe agertu zitzaion noizbait ere Beasaingo Muruguene baserriko semeari. Ezkondu ere egin ziren, eta zazpi seme-alaba izan zituzten, baina Mari ez zen elizara joaten eta ez zituen seme-alabak bataiatu nahi.
Egun batean, Mariren senarrak neska-mutikoak gurdi batera igo, Mari gurdiari sokaz lotu, eta elizarantz abiatu ziren. Baina gertatu zen, gertatu, bat-batean Mari sugarrez inguratu zela, soka erre egin zela, eta emakumeak aldameneko haitz batera salto egin zuela.
Harri gainean oinatza utzita, su eta fu, Murumendira joan zen hegan. ‘Zazpi umeak zerurako, ni Mururako! Muruguenen ez da sekula gaixo edo elbarririk faltako!’, hots egin omen zuen.
Eta noizbait ere gora begiratu, eta zeruan suzko bola bat edo sugarrezko igitai moduko bat ikusten baldin baduzu, batzuetan kazkabar edo harri erauntsiekin batera, Mari ikusi duzu, Mari jainkosa, Mari Muruko.
Joxe Miel Barandiaranen kontaketaren moldaketa (Euskal Herriaren mitologia)
entzun
© 2010 - Ordiziako Euskara Atala
XHTML | CSS | WAI-A | Lege oharra | Kontaktua
iametza interaktiboak garatuta